Breda, 22 mei 2014 PERSBERICHT Definitief einde van SGW Princenhage na uitspraak hoger beroep In oktober 2010 is het paard van de Belgische ruiter Patrick Bogaert tijdens de door onze vereniging georganiseerde SGW/eventingwedstrijd verongelukt. De combinatie kwam op de laatste hindernis ten val. Dit resulteerde in dusdanig letsel dat de dienstdoend dierenarts het paard ter plaatse moest laten inslapen. De ruiter heeft daarna de vereniging, parcoursbouwer en overkoepelende sportbond KNHS aansprakelijk gesteld voor de door hem geleden schade omdat volgens hem de hindernis in kwestie niet reglementair was gebouwd. In een tussenvonnis van de rechtbank werd de KNHS vrijgesproken. In augustus 2013 heeft de rechtbank de vereniging en parcoursbouwer gezamenlijk veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding van 45.000 euro. Omdat wij ons niet konden vinden in deze uitspraak, zijn de vereniging en de parcoursbouwer, met medewerking van de verzekering, daartegen in beroep gegaan. Helaas heeft dit hoger beroep niet geresulteerd in dat waar wij op hoopten, zo is gebleken uit het arrest van het gerechtshof ’s-Hertogenbosch van 20 mei 2014. Het gerechtshof heeft ons verweer op alle punten afgewezen en heeft het vonnis van de rechtbank bekrachtigd. Omdat wij conform de KNHS-reglementen externe functionarissen inhuren (een parcoursbouwer met een KNHS-licentie) en toegewezen krijgen (een door de KNHS aangewezen Technisch Afgevaardigde – TA) voor de technische expertise, zijn wij het nog steeds principieel niet eens met de juridische aansprakelijkheid van ons als wedstrijdorganisatie. Immers, in haar reglementen stelt de KNHS (nog steeds) dat de TA samen met de parcoursbouwer verantwoordelijk is voor de bouw van de cross en dat er zonder goedkeuring van deze TA niet gestart mag worden. Een wedstrijdorganisatie is reglementair nadrukkelijk niet bevoegd zonder deze goedkeuring de wedstrijd te laten beginnen; een wedstrijdorganisatie heeft ook geen invloed op de constructie en wijze van verankering van een hindernis. Deze reglementen maken dat een wedstrijdorganisatie – zo is onze stellige overtuiging – daarmee niet verantwoordelijk mag worden gehouden voor de correctheid van een hindernis, simpelweg omdat zij daartoe noch bevoegd, noch opgeleid is. In het hoger beroep is men hier wederom aan voorbijgegaan. Ook het gerechtshof oordeelt dat de wedstrijdorganisatie verantwoordelijk is voor de correctheid van een crosshindernis, primair vanwege het innen van inschrijfgeld van deelnemers. Hierdoor ontstaat er volgens de rechters een contractuele relatie tussen de wedstrijdorganisatie en de deelnemer en dat maakt de wedstrijdorganisatie (eind)verantwoordelijk, aldus het arrest. Onze conclusie: Volgens het gerechtshof is de goedkeuring door een TA klaarblijkelijk geen garantie voor de veiligheid; een wedstrijdorganisatie moet de controlerende/goedkeurende bevoegde partij - de TA – zélf ook nog eens controleren om te zien of alles wel volgens de regels is goedgekeurd. Dit vinden wij een onbegrijpelijke manier van werken. Ook heeft het gerechtshof gemeend dat de veiligheid het meest gediend is met crosshindernissen die te allen tijde verankerd zijn in de grond, los van hun omvang, afmetingen, gewicht of constructie. Ook dit is een uitspraak met grote gevolgen voor de eventingsport, met name in relatie tot de indoor-eventing wedstrijden, waar de hindernissen veelal los staan om de dure manegebodems niet te beschadigen. Daarnaast heeft het gerechtshof gesteld dat op nationale wedstrijden niet alleen de KNHS-reglementen van toepassing zijn , maar ook die van de internationale hippische federatie FEI. Dit is een interessante conclusie, met name omdat de KNHS-reglementen dit tegenspreken en zelfs op onderdelen afwijken van die van de FEI. Sinds oktober 2010 heeft de KNHS naar onze mening maar heel matig ingespeeld op de gevolgen van deze zaak voor alle wedstrijdorganisaties. Van een proactieve houding en een tijdige, adequate ondersteuning was helaas geen sprake. ‘Zorg maar dat je goed verzekerd bent’, is het KNHS-advies aan de wedstrijdorganisaties. Natuurlijk ben je als organisatie goed verzekerd, maar dat neemt niet weg dat je een hoop op je bord krijgt en de KNHS komt echt niet mee helpen met de afwas. Wij hebben de stellige indruk dat de KNHS nog steeds niet inziet dat de huidige situatie voor wedstrijdgevende organisaties (niet alleen voor eventing, maar voor alle takken van onze sport) toch echt een flink risico vormt en dat zij als sportbond ‘van en voor ruiters, verenigingen en wedstrijdorganisaties’ de plicht heeft om te zorgen voor een doordacht en sluitend juridisch kader, juist ter bescherming van haar leden. Want op dit moment zijn de KNHS-reglementen dus feitelijk niet conform Nederlands recht. De uitspraak in het hoger beroep en de houding van de KNHS hebben ons doen besluiten SGW Princenhage voor 2014 en alle jaren daarna van de wedstrijdkalender te halen. Als vrijwilligersorganisatie kunnen en willen wij de verantwoordelijkheid niet op ons nemen voor iets waarover wij reglementair gezien geen zeggenschap hebben, namelijk de correctheid van de crosshindernissen. Voor ons stopt het hier. Maar wij willen andere wedstrijdorganisaties op het hart drukken bij de KNHS aan te kloppen en af te dwingen dat hier iets aan gedaan wordt. En dan blijft het hopelijk niet bij alleen maar toezeggingen, maar komen er constructieve, beschreven, duidelijke richtlijnen waarbij zowel de ruiters als de organisaties helder krijgen wie welke verantwoordelijkheden draagt. De toekomst van onze sport is hiervan afhankelijk. Wij hopen dan ook oprecht dat onze ‘casus’ zich - ondanks alle ellende voor ons – nog ten goede keert in die zin dat het tot resultaat zal hebben dat de KNHS en ook de FEI daadwerkelijk iets gaan doen om herhaling te voorkomen. Langs deze weg danken wij al onze trouwe vrijwilligers, leden, medewerkers, officials, sponsors, landeigenaren en de grote schare ruiters en overige betrokkenen die onze wedstrijd ruim 32 jaar een warm hart toegedragen hebben. Wij wensen alle wedstrijdgevende organisaties heel veel succes bij de organisatie van hun wedstrijden. Desgewenst zijn wij bereid hen een toelichting te geven op de achtergronden van deze zaak. Al het bovenstaande laat overigens onverlet dat wij het uiteindelijk het ergst vinden dat er tijdens onze wedstrijd een paard is verongelukt. Bestuur P&PSV Princenhage | 
