princenhage.net

175 Oud-bewoners vieren reünie van het Kerkstraatje (19.10)

DUITSE BOMMENJAGER UIT DE LUCHT GEHAALD

Princenhage - Als de hooikar door het kerkstraatje komt gaat de fietser de stoep op om ruimte voor de vervoerder te maken. Opzij gaan, wie doet het nog?! Corry Vissers vertelt haar verhaal en zo zijn er tientallen van. Jan Lips: Bij Van Ham, klompenmaker, moest je aan de achterdeur kloppen om binnen te komen.

Het Kerkstraatje laat 19 oktober a.s. oude tijden herleven. Tijd voor een reünie. Vanaf 13 uur in De Posthoorn. Er komen 175 oud-bewoners!!

Door Rinie Maas

Om oude vriendschappen op te halen en herinneringen. Over klompenmaker Cees van Ham die een fiets maakt van hout en naar Vlijmen rijdt. Het stond in de kranten hoe Cees, smid van beroep, zijn fiets had gemaakt en welke onderdelen het allemaal begaven met uitzondering van zijn hondenkar. Zo was hij toch als een groot kampioen in het bloemrijk versierde Kerkstraatje gefinisht.

Geheel onvoorbereid had hij zijn tocht niet gemaakt. Hij had geoefend tijdens crosswedstrijden op de 800 meter op een omgeploegd weiland. In drie minuten wist hij met deze houten fiets de wedstrijd naar zijn hand te zetten, schrijft Dagblad De Stem. Hij werd eerste van de 31 deelnemers. Zijn prijs: twee sigaren en een sigarenpijpje. Maar daarvoor had hij wel éérst drie cent inleggeld moeten betalen….

Witkwast
Corry Bonneke heeft veel over het Kerkstraatje geschreven en gepubliceerd in de Bredase Bode. Ze vertelde over de gemeenschapszin die niet voortkwam uit tekort maar van het besef dat een witkwast een bruikbaar attribuut blijft ook al gaat hij tijdens de schoonmaak door de handen van velen. Met regelmaat ontving ik van haar brieven met verhalen over Princenhage en het Kerkstraatje dat haar inziens van alle straten in het dorp er een was waar van ’s morgens tot 's avonds de esprit van het leven kon worden opgemerkt en waar van lente tot herfst Maria iedere dag in de bloemen stond. Ze was erg onder de indruk van de Duitse bommenjager (een Junkers 88) die in 1940 boven ’t Aogje uit de lucht werd gehaald. Het vliegtuig crashte uiteindelijk in de Kluisstraat. De cockpit was nagenoeg heel gebleven. Ze dacht als kind dat Holland door dit succes Duitsland de baas zou kunnen.

D’n Canjel
Als er één straatje in Breda een geheugen heeft dat is dit het Kerkstraatje in Princenhage; geliefd; vol poëzie in aanzien, verafgood door nostalgie en 'gevreesd’ door de gevechten met de blote vuist in café Hermus. Waar ’s zomers iedereen op de stoep zat voor een spelletje kaart en om de laatste nieuwtjes te wisselen. Wim Termohlen groeit er op. Hij leert voetballen op straat, op de Potjeswaai en het plein hoek Doelen. Hij ontwikkelt het schieten van de bal met de wreef en doet dat zó hard dat hij, jaren vijftig, met de bijnaam d’n Canjel door het leven gaat.

Van de Kerkstraat is verhalend veel bewaard gebleven in boeken zoals 'Gaode mee door 't Aogje' dat werd uitgebracht ter gelegenheid van het 800 jarig bestaan van Princenhage in 1998 en 'Giftum Kèès', driekwart eeuw Aogs dorpsleven ter gelegenheid van het 75 jarig bestaan van Groenwit in 2006. Tonna, de winkelierster van het snoepwinkeltje zal velen voor de geest verschijnen of door eigen ervaring. Ze scharrelde haar kostje bijeen aan het raam waar de jeugd verscheen om voor enkele centen iets lekkers te kopen, zonder dat een kind besefte dat ze gedwongen door een handicap het bed moest houden.

Tien geboje
Het Kerkstraatje wordt gekarakteriseerd door Jan Lips. Ter gelegenheid van de vierde Princenhaagse reünie in 2003 schrijft hij: Ik woonde in die roemruchte straat tegenover de Tiengeboje. Dat bestond uit twee keer vijf huisjes aan elkaar, een ongelukkig stoepje voor de deur, een weg van kinderkopjes met aan de overkant een gruisfietspad en een hoge heg. Tegenover het kleine gangetje een lantaarnpaal, waarvan de lamp kapot was. Hij uitnodigde uit om er met steentjes naar te gooien.

Pilleke
Een aantal huizen en bewoners staan voor altijd in mijn geheugen gegrift, vertelt Jan. Zo passeerde hij elke morgen het huisje van Cees van Ham, de klompenmaker waar je aan de achterdeur moest kloppen om binnen te komen. Even verderop was het winkeltje van Sjoke Dirven waar hij vaak boodschappen deed zonder te betalen, want alles ging in het boekje of 'op de lat'. Een beetje verder woonde 'het appeltje' wiens zoon bij hem in de klas zat. De naam van slachter Pilleke Schrauwen valt. Jan mocht de varkensblaas hebben als hij iets geks met zijn neus had gedaan. Erfgoed is geen gestold fenomeen. Een oud bewoner stelt zijn ervaringen te boek. Inmiddels is er een bewonerslijst gepubliceerd maar iedereen, ook de bewoners van de Heilaarstraat worden opgeroepen om de reünie van 19 oktober in de Posthoorn niet aan zich voorbij te laten gaan. Contact: f.vd.broek @ casema.net. Telefoon overdag: 088-1231230

Overige nieuwsberichten