"De Martinuskerk. Een prachtig gebouw waar het helaas steeds stiller wordt. Jan van Poppel, op zijn ronde om de dagsluiting voor zijn Princenhaagse buitenverblijf (Het kappeleke aan het Esserplein) en zijn landgoed (het kerkhof, Het land van Ooit zoals hij het altijd noemde) te regelen, heeft mij eens verzekerd dat hij daar straks ook het licht uit mag gaan doen. Ik hoop dagelijks en niet voorgoed. 

Jan verdient voor mij trouwens een gouden lijst voor zijn geweldige humor en opgeruimd gemoed. Je zou er een straatje
voor om gaan om hem te ontmoeten. We lijsten hem in."

Aldus de lovende woorden van Prins Guus in de Lapteen van 2007 en in een paar woorden vat hij samen wat we allemaal voelen als we terugdenken aan koster Jan van Poppel die rond 5 februari overleed en waarvan we op 11 februari afscheid hebben genomen. Warmte, zorg. Hij was er altijd, voor iedereen. Moge hij rusten in vrede.