princenhage.net

Gaode mee naar Mechel? Nee... niet die. De andere !

Mechel heet dit stukje. Maar eigenlijk moet ik er het voorvoegsel DE voorzetten. Mechel en Josien van Dort. Wie kent de altijd bedrijvige dames niet? Die kantoor houden aan de Dreef voor hun makelaardij, neen niet voor de beurs en een makelaardij in koffie of het uitgeven van een boek van ene Sjaalman over Den oorsprong van den adel, Het Sanskriet, over De staatkunde van Rusland. Noch over De zwaarte van het licht of Het boek Job, een der lievelingsonderwerpen van genoemde Sjaalman, zoals te lezen is in de Max Havelaar van Multatuli.

Maar waarom DE Mechel? Wel dat zit zo. Mechel woonde toen nog niet aan de buitenkant van het eiland dat in het Princenhaagse Museum onze aandacht vraagt.

Ik was eens bij Mechel en Sebastiaan op visite. Ik hoorde de klokken van de St. Martinuskerk. Een vertrouwd en veilig geluid. Je moet er even aan wennen, net als aan het voorbijrazen van de trein als je er vlakbij woont en dan heb je er geen sikkepitje last van. Bovendien was de haan wat in de war toen ik bij Mechel was en dat maakte dat de kippen meer geluid maakte dan alle drukdoende mensen op de kermis naast hun deur in oktober. Wat ik nu vertel geschiedde toen Mechel nog bij haar moeder - onze Thea - woonde.
“Moet jij ook iets drinken Mechel?”, vroeg haar vriendin tijdens een uitje in Ulvenhout. De mannen en vrouwen aan de bar sprongen als een veer omhoog. ‘Wel, ja, naie toch, zaide gij er ok ene van De Mechel?’…’De Mechel’ is de gangmaker in het dorp aan de Mark. Carnaval, muziek, Baronietv, boekenbeurs in de Pekhoeve, overal is de zoon van ‘de Mechel’ te zien en te horen. Mechel schudde haar hoofd op de gestelde vraag. Ze was de dochter van ‘de Mechel’ niet.

Onopgelost is gebleven waardoor ‘de Mechel’ voor altijd zijn toenaam voor het leven had. Dat kwam en voor de handliggender kan het niet, omdat zijn vader twee Mechelse herders had. Vandaar; ‘De Mechel’. Wilt ge kortom bekend zijn, de aandacht hebben in Ulvenhout, wel begin niet over de rekenkunde van de Romeinen, laat de lengte der zeeën in het midden, roer niet in de kwestie aan van Europa aan de Portugezen, laat rusten het gebrek aan efelcustiek in onze taalregels, neem genoegen met de prijs van koffie maar mompel het woord ‘Mechel’. Heel de avond vrij drinken!

Rinie Maas. Princenhage, 12 april 2016

Overige nieuwsberichten